امنیت آبی ترکیه به دلیل تغییرات اقلیمی و افزایش فشار مصرف، به نقطه‌ای بحرانی رسیده است. بر اساس «نقشه تنش آبی» مؤسسه TEPAV، سطح تنش آبی به‌ویژه در مناطق آناتولی مرکزی، جنوب‌شرقی و دریای اژه از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۸۰ به مرحله هشدار قرمز خواهد رسید. در مقابل، منطقه دریای سیاه و به‌ویژه طرابوزان در شرایط به مراتب بهتری قرار دارند.
مزیت آب‌وهوایی طرابوزان
به دلیل میانگین بارندگی سالانه که تقریباً دو برابر میانگین کشوری است، طرابوزان و سواحل دریای سیاه در برابر خطر خشکسالی مقاوم‌ترند. حتی در سناریوهای پیش‌بینی‌شده برای سال ۲۰۸۰، طرابوزان و مناطق اطراف آن در رده «تنش آبی کم تا متوسط» باقی خواهند ماند. این امر نشان می‌دهد که این منطقه می‌تواند به یک مقصد بلندمدت برای کشاورزی، گردشگری و ارتقای کیفیت زندگی تبدیل شود.
مزیت آب در کشاورزی
حدود ۷۷ درصد از منابع آب شیرین ترکیه در بخش کشاورزی مصرف می‌شود. در حالی که روش‌های سنتی و غیرکارآمد آبیاری در آناتولی مرکزی و جنوب‌شرقی باعث کاهش سریع منابع آبی می‌شود، الگوهای کشت در طرابوزان – شامل فندق، چای و ذرت – عمدتاً متکی بر بارش طبیعی هستند و فشار کمتری بر منابع آبی وارد می‌کنند. با گسترش استفاده از آبیاری قطره‌ای و تکنیک‌های مدرن، طرابوزان می‌تواند به یکی از مناطق پیشرو در کشاورزی پایدار تبدیل شود.
پیش‌بینی‌های TEPAV نشان می‌دهد که ترکیه در حال حرکت به سوی یک بحران جدی آب است. با این حال، طرابوزان و منطقه دریای سیاه به دلیل الگوی بارندگی مناسب، تنوع کشاورزی و فشار نسبتاً کم شهرنشینی، در موقعیتی بسیار مساعد برای مقابله با این بحران قرار دارند.
انتهای پیام
